Γράφει ο Κωνσταντίνος Φανουράκης
Όλος ο κόσμος παρακολούθησε πριν ένα χρόνο τις τραγικές στιγμές
που περνούσε η Ιαπωνία συγκλονισμένη από
τον σεισμό μεγέθους 9,0 ρίχτερ στις 2:46 μ.μ. στις 11 Μαρτίου 2011, προκαλώντας
τσουνάμι το οποίο κατέκλυσε ένα τμήμα
της ακτής πάνω από 500 χιλιόμετρα μήκος.
Η κλίμακα της καταστροφής ήταν αμέσως προφανής σε όλους μας, πλην εκείνων που πλήττονταν άμεσα.
Σ’ εκείνες τις πρώτες μέρες κανένας από τον Ιαπωνικό λαό δεν
γνώριζε ακριβώς πόσο άσχημη ήταν η κατάσταση στην Ιαπωνία. Παραθαλάσσιες περιοχές και ολόκληρα χωριά
χάθηκαν από τον χάρτη.
Σπίτια παρασύρθηκαν από το ορμητικό τσουνάμι, ζωές χάθηκαν
και καταστράφηκαν μέσα σε λίγα λεπτά, κανείς
δεν το περίμενε… όσοι είχαν προλάβει και ανέβηκαν σε υψηλότερο μέρη κοιτούσαν
ανήμποροι την μανία της φύσης να ισοπεδώνει οτιδήποτε βρισκόταν στο πέρασμα της.
Περίπου 20.000 άνθρωποι χάθηκαν και σχεδόν 5.000 αγνοούμενοι
υπάρχουν μέχρι σήμερα.
Ημερόνυχτα ολόκληρα ζούσαν οι άνθρωποι χωρίς παροχές
ρεύματος ,ύδρευσης και ψάχνοντας πάνω απ’ όλα για τα αγαπημένα τους πρόσωπα,
τους συγγενείς τους, τους φίλους, τον γείτονα τους και όποιον μπορούσαν να
βρουν ζωντανό και να βοηθήσουν.
Χιλιάδες άτομα ζούσαν πλέον μέσα στο κρύο χωρίς στέγη και
τροφή. Ο Ιαπωνικός λαός έπρεπε να ανταπεξέλθει από το σοκ που είχε υποστεί «από
την μανία της φύσης» (εάν όλο αυτό οφειλόταν σε φυσικά φαινόμενα)
Ενώ η Ιαπωνία προσπαθεί να ανταποκριθεί σε όλη αυτήν την
καταστροφή τα νέα που έρχονται από την Fukushima και το πυρηνικό εργοστάσιο θα
είναι η ολοκλήρωση της καταστροφής ένα χαστούκι ακόμα πιο δυνατό που θα
στιγματίσει για γενιές το μέλλον της Ιαπωνίας. Μετά από τις διαδοχικές εκρήξεις
στους πυρηνικούς αντιδραστήρες και την διαρροή ραδιενέργειας στην ατμόσφαιρα
και στις θαλάσσιες ακτές πολλοί θυμήθηκαν τον μύθο της Ιαπωνίας ο γκοτζίλα (Godzilla) επέστρεψε…
Η Ιαπωνία εδώ και ένα χρόνο προσπαθεί με τεράστιο σθένος και
κουράγιο να ξανακτίσει ότι καταστράφηκε μέσα σε λίγα λεπτά, το μόνο που θα
μείνει ανεκπλήρωτο εδώ θα είναι οι ζωές που χάθηκαν και οι ζωές όσων επέζησαν δεν θα είναι πλέον ίδιες. Στις περιοχές που
επλήγησαν περισσότερο, στις ακτές και στα
εγκαταλελειμμένα χωριά, πολύ λίγοι έχουν προσπαθήσει να επιστρέψουν.
Οι περισσότεροι δεν θέλουν να γυρίσουν, περιοχές όπως το
Miyagi και η Sendai θυμίζουν ένα απέραντο κοιμητήριο. Αμέτρητα μνημεία έχουν στηθεί παντού. Φωτογραφίες,
λουλούδια και αρωματικά λιβάνια θα υπενθυμίζουν στους ανθρώπους τον εφιάλτη που
έζησαν και θα προσπαθήσουν για ένα νέο καλύτερο μέλλον ίσως κάπου αλλού...
Όσο για τον πυρηνικό εφιάλτη
στην Fukushima δεν θα τον ζουν
μόνοι τους , θα τον ζούμε όλοι μας καθώς πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες και ίσως η πιο καταστροφική στην
ανθρωπινή ιστορία.
Το πυρηνικό εργοστάσιο έχει κλείσει πλέον οριστικά από τις
11 Δεκεμβρίου 2011
αλλά αυτό σημαίνει πως οι αντιδραστήρες λειτουργούν κάτω από
τους 100ο C (κελσίου).Η διαρροή είναι μεγαλύτερη από το πυρηνικό
ατύχημα στο Τσερνόμπιλ άρα και οι συνέπιες μπορεί να είναι χειρότερες ας ελπίσουμε
μόνο ότι η φύση του ανθρώπου θα το ξεπεράσει και αυτό θα είναι μια νέα νίκη της, όπως βλέπουμε ανά τους αιώνες την ανθρώπινη
φύση να ξεπερνά και να εξελίσσεται.
Στο τέλος πρέπει να υποκλιθούμε όλοι μας στην ψυχραιμία που
έδειξε ο ιαπωνικός λαός.
Μην ΞΕΧΝΑΣ…
Ο.Ε.Α.Φ.
