Το τηλεφώνημα που δέχτηκα το βράδυ του Σαββάτου 12 Ιουνίου 1999 ήταν κάπως ασυνήθιστο. Στην άλλη άκρη της γραμμής, στα Λεχαινά του νομού Ηλείας, βρισκόταν ο παλιός φίλος και συνεργάτης Μάκης Νοδάρος, γνωστός στους πιο παλιούς αναγνώστες του "Ανεξήγητου". Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Μάκης μου γνωστοποιούσε ένα περίεργο περιστατικό που είχε συμβεί πριν τέσσερις μέρες σε ένα γειτονικό χωριό, το Άνω Κουρτέσι. Υπήρχε και σχετικό δημοσίευμα σε τοπική εφημερίδα.Ύστερα από λίγο είχα -μέσω φαξ- στα χέρια μου το δημοσίευμα. Επρόκειτο για την ιστορία ενός 42χρονου ντόπιου αγρότη, με το (σημαδιακό;) όνομα Δημήτρης Έλληνας, ο οποίος ισχυριζόταν ότι τα ξημερώματα της περασμένης Τρίτης 8 Ιουνίου είχε έλθει σε επαφή με μια υπερκόσμια οντότητα για την οποία δεν είχε
καμία αμφιβολία ότι ήταν ο ίδιος ο… Θεός.Κάποια σημεία της εμπειρίας του μου κίνησαν το ενδιαφέρον, αφού η περίπτωση θύμιζε έντονα όχι την εμπειρία ενός αφελούς θρησκομανή, αλλά εκείνη ενός κλασικού "επαφικού" ή με δυο λόγια ενός ανύποπτου ατόμου που είχε έρθει σε επαφή με δυνάμεις του Αλλόκοσμου. Όποιος είναι πεπειραμένος σε τέτοιου είδους θέματα, γνωρίζει καλά πως τα όρια μεταξύ θρησκευτικής, μυστικιστικής, παραψυχικής και εξωγήινης εμπειρίας δεν είναι παρά παρωπίδες που βάζουμε εμείς οι ίδιοι.
Σύντομα συνειδητοποίησα ότι το καλύτερο που είχα να κάνω ήταν να πάω επιτόπου και να ερευνήσω την περίπτωση. Ο Μάκης είχε ήδη κάνει μια προκαταρκτική επαφή με τον Δημήτρη Έλληνα, οπότε ο δρόμος ήταν ανοιχτός. Εξάλλου ήταν μια ευκαιρία να επισκεφθώ μια περιοχή εξαιρετικά ενδιαφέρουσα από… παραφυσικής άποψης -κάτι που ήδη θα διαπιστώσατε διαβάζοντας το άρθρο "οι Υπόγειοι Κόσμοι της Ηλείας", στο τεύχος Μαΐου.
Φτάνοντας στα Λεχαινά τη Δευτέρα 14 Ιουνίου το βράδυ μετά από ταξίδι τρεισήμισι ωρών, ο Μάκης Νοδάρος με ενημέρωσε σχετικά. Την άλλη μέρα, νωρίς το πρωί βρισκόμασταν και οι δύο στο δρόμο για το Άνω Κουρτέσι.
Βγαίνοντας από την εθνική οδό, σύντομα "κόψαμε" από ένα χωματόδρομο και ύστερα από μερικά χιλιόμετρα φτάσαμε στο αγρόκτημα του Δημήτρη Έλληνα.
Η περιοχή της Ηλείας είναι εξαιρετικά εύφορη και τα καρπούζια είναι ένα από τα κύρια γεωργικά προϊόντα που παράγονται εκεί. Το κτήμα του Δημήτρη Έλληνα ήταν μια επίπεδη έκταση μερικών δεκάδων στρεμμάτων -ουσιαστικά ένα τεράστιο μποστάνι. Σε κάποιο σημείο του χωραφιού βρισκόταν μια καλύβα μέσα στην οποία έμεναν ο Δημήτρης Έλληνας και οι εργάτες του για όλο το διάστημα που χρειαζόταν να καρποφορήσουν και να μαζευτούν τα καρπούζια.
Ο Δημήτρης Έλληνας ήταν ένας ηλιοκαμένος, ξερακιανός άντρας με τα χέρια και το πρόσωπό του σημαδεμένα από την σκληρή δουλειά στα χωράφια και σαφώς έδειχνε μεγαλύτερος από τα 42 του χρόνια. Η αρχική υποδοχή ήταν ψυχρή, σχεδόν εχθρική, μολονότι ο Μάκης είχε ήδη κάνει μια πρώτη επαφή. Σύντομα συνειδητοποιήσαμε ότι γι αυτό έφταιγαν οι δημοσιογράφοι διαφόρων τοπικών και όχι μόνο καναλιών οι οποίοι είχαν ανακαλύψει πραγματικό λαβράκι και είχαν καταφέρει να παρουσιάσουν μια εντελώς διαστρεβλωμένη και γελοιοποιημένη εικόνα της όλης ιστορίας. Σίγουρα κάτι πολύ συχνό για τα ελληνικά media.
Με τα πολλά, καταφέραμε τον Δημήτρη Έλληνα να μας μιλήσει αφού τον πείσαμε ότι εγώ δεν είχα καμία σχέση με τα στίφη των "δημοσιογράφων" που δεν τον άφηναν σε ησυχία την τελευταία βδομάδα. Σαν απλός άνθρωπος, ο Δημήτρης Έλληνας μας διηγήθηκε την εμπειρία του χωρίς περιττά λόγια και χωρίς "σάλτσες", έτσι όπως την έζησε εκείνη την σημαδιακή νύχτα του Ιουνίου καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αυτή η εμπειρία άλλαξε αποφασιστικά την ζωή του.
Ο Έλληνας δεν έχει καμία αμφιβολία ότι ήρθε σε επαφή με τον ίδιο τον Θεό. Τονίζει το γεγονός ότι παλιότερα δεν πίστευε και ότι δεν έχανε την ευκαιρία να βρίζει τα θεία με την παραμικρότερη αιτία. Άλλωστε, όπως θα δούμε, η εμπειρία του ακολουθεί το κλασικό μοτίβο του "μεταστραφέντος". Ο 42χρονος αγρότης περιγράφει πώς η ζωή του είχε καταντήσει μια ατέλειωτη ρουτίνα. "Τα τελευταία δύο χρόνια η ζωή μου ήταν όλη ίδια. Ένα άγχος, ένα τρέξιμο. Είτε είχα, είτε δεν είχα δουλειά, ήμουν κουρασμένος. Κάπνιζα 4-7 πακέτα τσιγάρα την ημέρα. Ήταν η αρώστια μου. Ήθελα να το κόψω και δεν μπορούσα". Επιπλέον, τα τελευταία έξι χρόνια ο Έλληνας βασανιζόταν από συνεχείς πονοκεφάλους και ζαλάδες, αποτέλεσμα μιας πάθησης του λαβύρινθου στο αυτί, για την οποία οι γιατροί είχαν αποφανθεί ότι ήταν ανίατη.
Γύρω στις 2 το πρωί της Τρίτης 8 Ιουνίου, ο Έλληνας κατευθυνόταν με το μηχανάκι του στο χωράφι προκειμένου να ανοίξει τις βάνες του νερού για να ποτιστούν τα καρπούζια. Η καλοκαιριάτικη νύχτα ήταν ήσυχη και τίποτα δεν προμήνυε το γεγονός που θα συνέβαινε αμέσως μετά.
"Ξαφνικά βλέπω μπροστά μου ένα φωτεινό τρίγωνο, γύρω στα 15 μέτρα ύψος και σε παρόμοια απόσταση. Η λάμψη ήταν χρυσαφιά. Ταράχτηκα και κόβω ταχύτητα. Τότε ακούω μια ήρεμη, γλυκιά, αντρική φωνή η οποία μου λέει τα εξής: Μη φοβάσαι, είμαι ο Παντοδύναμος. Ό,τι μου ζητήσεις θα στο κάνω"
Μετά την αρχική ταραχή, ο αγρότης δεν δίστασε ούτε ένα δευτερόλεπτο. Ζήτησε από το φωτεινό αντικείμενο να τον απαλλάξει από το τσιγάρο και από τους έντονους πονοκεφάλους που τον βασάνιζαν τα τελευταία χρόνια. Η αντίδραση ήταν άμεση.
"Σε μηδέν χρόνο χάνεται ο πονοκέφαλος. Πετάω τα τσιγάρα που είχα στην τσέπη μου και η πικρίλα που είχα μόνιμα στο στόμα εξαφανίζεται. Η λάμψη χάνεται".
Χαρούμενος ο αγρότης, και μην μπορώντας να "χωνέψει" καλά καλά την υπερκόσμια εμπειρία του, συνεχίζει το δρόμο του και φτάνει στις βάνες του νερού. Όταν ανάβει το φακό που κρατούσε για να δει, το φωτεινό χρυσαφένιο αντικείμενο ξαναεμφανίζεται και η φωνή του λέει: "Πέταξε αυτό που κρατάς. Θα σου φωτίζω εγώ από εδώ και πέρα".
Ο Έλληνας έχει πέσει στο χώμα σε κατάσταση έκστασης προσπαθώντας να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς τη "λάμψη". Ύστερα από δέκα λεπτά, η φωνή του δίνει εντολή να πάει να ξυπνήσει τους συνεργάτες του στην καλύβα και να τους διηγηθεί τι έγινε.
Πράγματι, ο αγρότης μπαίνει στην καλύβα φωνάζοντας, αλλά η αντίδραση των άλλων -που κοιμόντουσαν- είναι μάλλον προβλεψιμη: "Φύγε από εδώ ρε! Τρελάθηκες βραδιάτικα;".
Ο Έλληνας δεν πτοείται και ξαναβγαίνει έξω. Το φωτεινό αντικείμενο βρίσκεται πάλ
ι μπροστά του και του δίνει εντολή να πάει σπίτι της φίλης του Ευθυμίας και να της πει τι έγινε. Πράγματι, ο Έλληνας μπαίνει στο αυτοκίνητό του και οδηγά 6-7 χλμ μέχρι το σπίτι της Ευθυμίας, ενώ το φωτεινό αντικείμενο βρίσκεται μπροστά του και του φωτίζει το δρόμο. Όμως φτάνοντας εκεί, η αντίδραση της Ευθυμίας είναι παρόμοια με εκείνη των συνεργατών του.Ο αγρότης ξαναγυρίζει στο κτήμα με οδηγό τη λάμψη. Όταν βγαίνει, η λάμψη χάνεται, και ο Έλληνας αποφασίζει να πάει με το μηχανάκι μέχρι το σημείο που είχε την αρχική επαφή. Μόλις όμως ανεβαίνει πάνω, η λάμψη ξαναεμφανίζεται και η ασώματη φωνή τον διατάζει να συνεχίσει με τα πόδια.
Κυριευμένος από μια υπερφυσική ζωτικότητα ο Δημήτρης Έλληνας αρχίζει να τρέχει ανάμεσα στις καρπουζιές διανύοντας μια μεγάλη απόσταση. Ας σημειώσουμε εδώ ότι τα μποστάνια του έχουν έκταση δεκάδων στρεμμάτων.
Κάποια στιγμή η λάμψη ξαναεμφανίζεται. Από εδώ και μετά η εμπειρία του αγρότη μπαίνει στην επόμενη φάση: εκείνη της δοκιμασίας.
Ο αγρότης αφηγείται: "Η φωνή μου λέει: βγάλε από την τσέπη σου την αμαρτία, το Σατανά και πέταξέ την. Ψάχνω στην τσέπη μου, είχα χρήματα. Πάω να τα πετάξω. Λέει η φωνή: όχι αυτά, στην άλλη τσέπη. Ψάχνω στην άλλη, βρίσκω τον αναπτήρα μου. Η φωνή λέει: άναψέ τον. Τον ανάβω. Αρχίζω να τρέχω. Τρέχω 300-400 μ, η φλόγα δεν έσβηνε. Η φωνή μου λέει να σταματήσω και μετά να βάλω το χέρι μου στη φωτιά. Όταν έμπαινε το χέρι μου στη φωτιά, η φλόγα γινόταν τεράστια. Το χέρι μου καιγόταν. Έβλεπα τη σάρκα μου να καίγεται, να βγαίνει καπνιά, να μυρίζει όπως μυρίζει το καμένο κρέας. Όμως δεν πονούσα. Η φωνή με πρόσταξε να τραβήξω το χέρι μου. Δεν υπήρχε έγκαυμα. Αυτό έγινε τρεις φορές".
Το επόμενο στάδιο ήταν η κατάποση της φλόγας. "Έβαζα τη φωτιά στο στόμα μου κι αυτή κατέβαινε μέχρι κάτω", λέει ο Έλληνας. "Κάνω και αυτό τρεις φορές. Κατόπιν τον ρωτάω: γιατί το κάνεις αυτό Θεέ μου. Εκείνος απαντά: για να καθαρίσει η βρωμιά που έχεις μέσα σου. Μετά με βάζει να κρατώ τον αναπτήρα και να ψέλνω "ευλογητός ο Κύριος…", τρεις φορές. Το ψέλνω. Με βάζει να σκύψω και να φάω μια φούχτα χώμα. Το τρώω…
"Είχε έρθει η ώρα να κάνω λίπανση στα καρπούζια. Λέει η φωνή: σε αφήνω, πήγαινε να κάνεις τη δουλειά σου και γύρνα πίσω να συζητήσουμε σαν φίλοι.
"Φεύγω τρέχοντας για να ρίξω λίπασμα και να γυρίσω, να προλάβω να κουβεντιάσω μαζί του. Φτάνοντας στη μέση είχα κουραστεί, είχα φουσκώσει. Εμφανίζεται η λαμψη. Μου λέει, πήγαινε σιγά, μην κουράζεσαι, έχουμε χρόνο να συζητήσουμε. Θα μείνω μέχρι τις 6 το πρωί μαζί σου".
Η επόμενη δοκιμασία αφορούσε την πόση νερού με λίπασμα (που βεβαίως είναι δηλητήριο). Σε κάποια φάση, η φωνή διατάζει τον αγρότη να πιει τα ίδια του τα ούρα.
Σε όλο το διάστημα της εμπειρίας, η λάμψη και η φωνή χάνονταν περιστασιακά για να επανεμφανιστούν πιο μετά. Στα μεσοδιαστήματα μια εύλογη απορία είχε μορφοποιηθεί στο μυαλό του Δημήτρη Έλληνα. "Γιατί εμφανίστηκε ο Παντοδύναμος σε μένα, ποιος είμαι; Τι έκανα:"
Κάποια στιγμή, η ασώματη φωνή του έλυσε την απορία λέγοντάς του: "Είσαι ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που του έκανα τόσα πολλά και δεν ζήτησε ποτέ τη βοήθειά μου. Ζήτησέ μου να κάνω κάτι".
Ο αγρότης αναλύει στην ασώματη φωνή τα παράπονά του σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο -ότι δηλαδή οι καλοί άνθρωποι περνούν άσχημη ζωή και οι κακοί περνούν βασιλικά. Η φωνή παραδέχεται ότι έτσι είναι, και ρωτά τον Δημήτρη Έλληνα τι θέλει να κάνει γι αυτό. Όταν ο αγρότης ζητά να εξαφανιστούν οι κακοί άνθρωποι από τη Γη, η φωνή του υπενθυμίζει ότι αυτό θα γίνει μόνο στη Δευτέρα Παρουσία.
Η συζήτηση συνεχίζεται με διάφορα θέματα και ολοκληρώνεται με μια μάλλον αναμενόμενη εντολή. "Τη μόνη χάρη που θέλω από σένα", ακούγεται η ασώματη φωνή από τη χρυσαφένια λάμψη, "είναι να πεις ό,τι έζησες στον κόσμο. Να έρχεται ο κόσμος, να σε ρωτάει τι εί
δες, τι σου είπα και τι σου έκανα. Αυτό πρέπει να γίνει μέχρι την επόμενη Κυριακή".Η ώρα έχει πάει 5:20 τα ξημερώματα Τρίτης και έχει ήδη φωτίσει. Έχει έρθει η ώρα να γίνει πάλι λίπανση των καρπουζιών. Μετά από τη σχετική παρότρυνση, ο Δημήτρης Έλληνας ολοκληρώνει τη λίπανση και στις 5:30 βρίσκεται πάλι στο σημείο της εμπειρίας.
"Περιμένω. Πουθενά η λάμψη. Στις 5:50 αρχίζει να ακούγεται μια μουσική. Ακούγεται κάτι σαν να κελαηδάνε πουλιά, πολλά πουλιά, να σκούζουνε ζώα, τσακάλια, λύκοι, πολλές φωνές, δεν μπορούσα να τα ξεχωρίσω. Αυτή η δουλειά έγινε 10 λεπτά περίπου. Τρία δευτερόλεπτα πριν πάει 6:00 -κοιτούσα το ρολόι και περίμενα να εμφανιστεί- εμφανίζεται η λάμψη. Λέει, γειά σου, φεύγω. Ό, τι σου είπα θα το κάνω. Κι ό,τι μου είπες πάλι θα το κάνω. Εγώ να κλαίω, να φωνάζω να λέω κάτσε σε παρακαλώ μη φεύγεις. Όχι, μου λέει, τελειώσαμε. Ό,τι είχα να σου πω το είπα. Να βγεις στον κόσμο και να το λες. Θα σε ρωτάει ο κόσμος και να το λες".
Η εμπειρία του αγρότη είχε λάβει τέλος. Ήδη ο Δημήτρης Έλληνας ένιωθε ότι είχε γίνει άλλος άνθρωπος. Όταν οι συνεργάτες του ξύπνησαν, παραξενεύτηκαν που τον είδαν να πίνει τον πρωινό του καφέ χωρίς να καπνίζει. Παραξενεύτηκαν ακόμη περισσότερο όταν άκουσαν την ιστορία του. Η λογική τους έλεγε να την απορρίψουν, αλλά μπροστά τους έβλεπαν κυριολεκτικά έναν άλλο άνθρωπο, έναν άνθρωπο που η ζωή του είχε κάνει αποφασιστική στροφή. Γνωρίζοντας τον χαρακτήρα του, δεν είχαν άλλη εναλλακτική από το να πιστέψουν αυτά που τους διηγήθηκε -όσο αλλόκοτα και απίστευτα και να τους φαίνονταν.
Όπως ήταν φυσικό, το περίεργο νέο διαδόθηκε σε ολόκληρη την μικρή κοινωνία της περιοχής -και ακόμη μακρύτερα. Δεκάδες κόσμου άρχισαν να καταφθάνουν στο κτήμα του Έλληνα. Οι αντιδράσεις του καθενός ήταν διαφορετικές. Άλλοι πίστευαν ότι επρόκειτο για εμφάνιση του Θεού στη Γη, άλλοι ότι επρόκειτο για ένα φαινόμενο σχετικό με τα Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα και άλλοι ότι επρόκειτο απλώς για φαντασιώσεις ενός απλοϊκού ανθρώπου. Ιερείς που κατέφθασαν στην περιοχή, δεν θέλησαν να σχολιάσουν δημοσίως το φαινόμενο.
Μερικές μέρες μετά η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Δεκάδες δημοσιογράφοι από τοπικά αλλά και αθηναϊκά κανάλια και εφημερίδες επισκέφθηκαν τον Έλληνα παρουσιάζοντας με όχι και ιδιαίτερη αντικειμενικότητα την είδηση. Το γεγονός αυτό προκάλεσε μια μεταστροφή στη στάση του αγρότη προς τον κόσμο.
Την Κυριακή 13 Ιουνίου, ο Δημήτρης Έλληνας σηκώθηκε το πρωί νιώθωντας μια παρόρμηση να επισκεφθεί την εκκλησία -γεγονός που δεν είχε νιώσει ποτέ στη ζωή του, αφού όπως έλεγε πήγαινε στην εκκλησία μόνο το Πάσχα κι αυτό για να μην δίνει λαβές για σχόλια στους συγχωριανούς του. Πηγαίνοντας σε ένα μικρό ξωκλήσι της περιοχής, ήρθε πάλι σε επαφή με το φως και την ασώματη φωνή, η οποία τον πληροφόρησε ότι το πρώτο μέρος της εμπειρίας του είχε ολοκληρωθεί και ότι τώρα έπρεπε να ξεκουραστεί για να αποκτήσει δυνάμεις για το νέο του ξεκίνημα.
Για το λόγο αυτό, η υποδοχή μας εκ μέρους του την μεθεπόμενη μέρα ήταν λίγο ψυχρή -αφού όπως μας πληροφόρησε επιθυμούσε να χαλαρώσει, να ξεκουραστεί. Ήταν κάτι λογικό. Ένας απλός αγρότης που εργάζεται όλη μέρα στην ύπαιθρο δεν είναι καθόλου συνηθισμένος να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και των -κακόβουλων πολλές φορές- σχολίων του κόσμου και των μέσων ενημέρωσης.
Πάντως στη συζήτησή μας μαζί του "βγήκαν" και αρκετά δευτερεύοντα ενδιαφέροντα στοιχεία τα οποία είτε ο ίδιος δεν θυμόταν, είτε θεωρούσε δευτερεύοντα. Οι περίεργες εμπειρίες του αγρότη πρέπει να είχαν αρχίσει πριν την βασική συνάντηση τα ξημερώματα της 8ης Ιουνίου -και ο ίδιος τις ανέφερε παρεμπιπτόντως. Για παράδειγμα, στην ερώτησή μου σχετικά με το πόσο φοβόταν στη ζωή του και πότε, απάντησε ότι η πιο τρομακτική εμπειρία που είχε ήταν ένα βράδυ στο χωράφι δύο-τρεις νύχτες πριν εκείνη της "συνάντησης", όταν ένας κοντινός θάμνος άρχισε να ταρακουνιέται ενώ από μέσα του ακουγόταν ένα δυνατό βουητό. Βέβαια ο Έλληνας θεωρούσε εκ των υστέρων ότι και αυτό το περιστατικό ήταν μια πρώιμη εκδήλωση του Θεού που εντασσόταν στα πλαίσια των γενικότερων δοκιμασιών του.
Με βάση την έρευνά μου και τη γενικότερη εμπειρία μου, η εντύπωσή μου είναι -αν αυτή έχει κάποια σημασία- ότι ο αγρότης Δημήτρης Έλληνας έζησε μια περίεργη εμπειρία τα ξημερώματα της 8ης Ιουνίου. Μια εμπειρία που τον επηρέασε βαθιά και άλλαξε τη ζωή του. Το περιστατικό δεν ήταν υποκειμενικής φύσης -αν κρίνουμε από το γεγονός ότι υπήρξαν και άλλοι συγχωριανοί του που είδαν μια περίεργη λάμψη προς την κατεύθυνση του χωραφιού του εκείνη τη νύχτα. Άλλωστε αν εξετάσουμε την εμπειρία του από μια ευρύτερη οπτική γωνία, θα δούμε πράγματα που δεν πρόκειται ποτέ να αντιληφθούμε αν μείνουμε στα στενά πλαίσια της "θεϊκής" ή "εξωγήινης" ή "υπερφυσικής" (διαλέγετε και παίρνετε) εμπειρίας.
Το φαινόμενο των επαφικών είναι πασίγνωστο στην UFOλογία. Αν και συνήθως πρόκειται για προβληματικά άτομα ή για απάτες, υπάρχει ένας "σκληρός πυρήνας" ο οποίος παρουσιάζει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον -εάν καταφέρουμε και απορρίψουμε τις προκαταλήψεις μας.
Ο χώρος δεν μας επιτρέπει να αναλύσουμε εμπεριστατωμένα το φαινόμενο. Αρκεί να αναφέρουμε ότι οι επαφικοί είναι άτομα που ισχυρίζονται ότι ήρθαν σε άμεση και ουσιαστική επαφή με εξωγήινες οντότητες οι οποίες συνήθως βγαίνουν από UFO. Αυτό που μας ενδιαφέρει στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι η εμπειρία του Δημήτρη Έλληνα είχε αρκετά κοινά σημεία με μια υπόθεση επαφικού:
1. Η εμπειρία άρχισε με την εμφάνιση ενός δυνατού φωτός και μιας ασώματης φωνής.
2. Η εμπειρία εξελίχθηκε σε ένα ερημικό μέρος, τη νύχτα.
3. Η εμπειρία υπήρξε η αφορμή (ή η αιτία) μιας ριζικής μεταστροφής στην ζωή του μάρτυρα.
Πράγματι, ένα ισχυρό φως ή μια δυνατή λάμψη αποτελεί κατά κανόνα το προοίμιο μιας παραφυσικής-αλλοκοσμικής εμπειρίας είτε αυτή λέγεται "UFO", είτε "ξωτικό", είτε "θεϊκό όραμα". Οι δυνάμεις του Αλλόκοσμου μπορεί να χρησιμοποιούν το φαινόμενο αυτό εκπέμποντας λάμψεις που αναβοσβήνουν ταχύτατα. Τα εγκεφαλικά κύματα μεταλάσσονται και στον εγκέφαλο του μάρτυρα δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για να αντιληφθεί τον Αλλόκοσμο. Το πώς τον περιγράφει τελικά, είναι μια άλλη ιστορία που έχει να κάνει με τα "φίλτρα της αντίληψης" και τις προσωπικές "καταγραφές" του καθενός.
Ίσως το πιο τρομακτικό είναι πως η παραισθησιακή πλευρά των εμπειριών του Αλλόκοσμου είναι ελεγχόμενη. Οι μάρτυρες παραφυσικών φαινομένων είναι επιδεκτικοί σε περαιτέρω επαφές. Μάρτυρες εμφάνισης UFO βλέπουν και οπτασίες, φαντάσματα και ΜΙΒ. Είναι οι αλαφροϊσκιωτοι της λαϊκής παράδοσης. Ατομα που ασχολούνται με την τελετουργική μαγεία είναι επιρρεπή στην προσέλκυση δυνάμεων του Αλλόκοσμου, οι οποίες ανοίγουν νέες "πύλες", στον περίγυρο αλλά και στο νου του υποκειμένου. Αναλογα με το πλαίσιο αναφοράς της εποχής ή τις προσωπικές πεποιθήσεις του μάρτυρα, οι "φωνές" αυτές προέρχονται από "ξωτικά", "εξωγήινους", το "διάβολο", το "Θεό" ή τη "CIA". Οι μάρτυρες μπορεί να πραγματοποιούν φανταστικά ταξίδια στον "Παράδεισο", στις "σπηλιές των Ντέρος", σε "μυστικές υπόγειες βάσεις UFO" και σε "άλλους πλανήτες". Συνήθως καταλήγουν ψυχικά και σωματικά ράκη, πεθαίνουν στην ψάθα ή πρόωρα από κάποια σπάνια ασθένεια ή γενικότερη εξάντληση. Άλλες φορές -όπως στην περίπτωση του Δημήτρη Έλληνα- θεραπεύονται από χρόνιες αρρώστιες και η ζωή τους αλλάζει προς το καλύτερο. Στα χρονικά της UFOλογίας υπάρχουν περιπτώσεις επαφών όπου θεραπεύτηκαν πληγές, αναπηρίες, μυωπία -ακόμη και περιπτώσεις όπου ο υπέργηρος μάρτυρας έβγαλε καινούργια οδοντοστοιχία! Άραγε όλα αυτά δεν σας θυμίζουν τις "θαυματουργές θεραπείες" που συμβαίνουν κατά κόρον σε "ιερούς τόπους" και από "θαυματουργές εικόνες" -άσχετο αν αυτοί οι τόποι ήταν ιαματικοί από τα βάθη της αρχαιότητας;
"Τα φαινόμενα είναι πολύ περισσότερο πολύπλοκα από οτιδήποτε έχουν οραματιστεί οι πιστοί τους", λέει ο ερευνητής Τζων Κηλ. "Εχουμε να κάνουμε με δυνάμεις που μπορούν να τροποποιήσουν την ίδια την πραγματικότητα και να μας κάνουν να βλέπουμε οτιδήποτε -και το χειρότερο απ' όλα να κάνουμε οτιδήποτε".
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της εμπειρίας του Δημήτρη Έλληνα στο Κουρτέσι Ηλείας ήταν ότι -όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα- υπήρξε ένας μόνο μάρτυς της εμπειρίας. Ενώ και άλλοι είχαν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στην εμπειρία δεν το έκαναν (τον θεώρησαν παλαβό). Όταν την άλλη μέρα συνειδητοποίησαν την αλλαγή στο χαρακτήρα και τη ζωή του αγρότη, ήταν πια αργά. Είχαν χάσει την ευκαιρία.
Είναι δύσκολο να αναλύσω αυτό που θέλω να περιγράψω στον περιορισμένο χώρο των σελίδων ενός περιοδικού -κάτι που όμως κάνω εκτενώς στο βιβλίο Οι Πύλες του Αλλόκοσμου. Το γεγονός είναι ότι τα φαινόμενα των επαφών με τον Αλλόκοσμο -είτε στενές επαφές με εξωγήινους λέγονται αυτές, είτε θεϊκά οράματα, είτε παραψυχικές εμπειρίες, εμφανίζουν μια διττή φύση. Η πραγματικότητά τους είναι εκείνη των ονείρων. Είναι κάτι παραπάνω από φευγαλέα.
Για το λόγο αυτό δεν υπάρχουν -ούτε πρόκειται ποτέ να υπάρξουν- χειροπιαστά στοιχεία από τέτοιες επαφές -με την έννοια που τα θεωρεί αντικειμενικά ένα δικαστήριο ή ένας επιστήμονας. Οι επαφές με τον Αλλόκοσμο είναι -και θα συνεχίσουν να είναι- φευγαλέες. Τα λιγοστά στοιχεία θα είναι πάντα αμφισβητούμενα. Πρέπει να είναι αμφισβητούμενα. Στα πλαίσια του παιχνιδιού της πραγματικότητας, τα αλλοκοσμικά φαινόμενα πρέπει να είναι αρκετά ευέλικτα ώστε να ξεφεύγουν από την αδυσώπητη διαδικασία του "παγώματος".
Παρόλα αυτά, οι αλλοκοσμικές εμπειρίες διαθέτουν και κάποια στοιχεία που παραπέμπουν στην "αντικειμενικότητα". Στο Κουρτέσι, υπήρξαν και άλλα άτομα που είδαν μια περίεργη λάμψη στο χωράφι του Έλληνα εκείνη τη νύχτα του Ιουνίου. Συνήθως υπάρχουν στοιχεία που μας απαγορεύουν να θεωρήσουμε ότι μια αλλοκοσμική εμπειρία ήταν μια "προσωπική" (και "υποκειμενική") υπόθεση.
Υπάρχει πάντα μια τάση "αυτοεπιβεβαίωσης" των αλλοκοσμικών φαινομένων, υπάρχουν στοιχεία που αυξάνουν τον "βαθμό πραγματικότητας" μιας σχετικής εμπειρίας χωρίς ποτέ να ξεπερνούν ένα συγκεκριμένο επίπεδο. Οι οντότητες του Αλλόκοσμου φαίνεται να θέλουν να μας πείσουν ότι είναι άγιοι, εξωγήινοι, φαντάσματα ή δαίμονες, συμπεριφερόμενα με τον ανάλογο τρόπο.
Οι "εξωγήινοι" που συνομιλούν με τους επαφικούς, οι "άγιοι" και οι "άγγελοι" που εμφανίζονται σε έκπληκτους χωρικούς, παπαγαλίζουν το ίδιο σενάριο: αλαζονικές αμπελοφιλοσοφίες ανακατεμένες με προειδοποιήσεις για το μέλλον της ανθρωπότητας και του πλανήτη -και βεβαίως συνοδευόμενες από την παρότρυνση ο μάρτυρας να μιλήσει και να διαδόσει σε όλους την είδηση της εμπειρίας του. Θυμηθείτε πως όλες σχεδόν οι θρησκείες βασίστηκαν σε τέτοια μηνύματα, ή σε ιερά βιβλία που γράφτηκαν καθ' υπαγόρευση από "θεϊκές δυνάμεις". Στη σύγχρονη εποχή οι επαφικοί των UFO έχουν μεταβληθεί σε πραγματικούς ιεροκήρυκες νέων θρησκειών.
Δικαιολογημένα, ο ερευνητής Ζακ Βαλλέ αποκαλεί τις αλλοκοσμικές οντότητες με το ταιριαστό όνομα "αγγελιαφόροι της εξαπάτησης". Το τι ακριβώς επιτυγχάνεται με το να πείθονται απλοί, τρομοκρατημένοι άνθρωποι να μεταδώσουν "κοσμικές αλήθειες" και να αντιμετωπίσουν την δυσπιστία και την ειρωνεία -ή και την απροκάλυπτη εχθρότητα- της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου, είναι άγνωστο. Μέσα στο παιχνίδι της πραγματικότητας, κάθε κίνηση έχει κάποια χρησιμότητα. Και το παιχνίδι αυτό παίζεται χωρίς τη συγκατάθεσή μας -σαν τον δεύτερο νόμο της Θερμοδυναμικής. Προς το παρόν, το μεγαλύτερο σφάλμα είναι να θεωρούμε ότι τα πράγματα είναι αυτά που δείχνουν.
