Μια περίπτωση είναι ο παράξενος σταυρός με το «εν τούτω νίκα» που εμφανίστηκε κατά την διάρκεια των κρίσιμων μαχών του Μ.Κωνσταντίνου και που τον οδήγησε στην μεταστροφή του και την εύνοια και τελική επικράτηση του βυζαντινού χριστιανισμού.
Μια ακόμα περίπτωση είναι η βοήθεια που φαίνεται να έλαβε ο Μέγας Αλέξανδρος κατά την διάρκεια της κρίσιμης πολιορκίας της Τύρου που ως γνωστών ήταν ίσως και η πιο δύσκολη περίπτωση για την εκστρατεία του.
Παραθέτω αποσπάσματα από σύγχρονους συγγραφείς του 20ου αιώνα που περιγράφουν γλαφυρά την ιστορία αλλά και κάποια στοιχεία πολυετούς έρευνας μου πάνω σε αυτή την τουλάχιστον παράξενη υπόθεση.
Ποιος βοήθησε λοιπόν τον Μ.Αλέξανδρο;
Οι συνειρμοί με το μορφότυπο των σημερινών ΑΤΙΑ είναι αναπόφευκτοι.
W.Raymond Drake, «Θεοί και Αστροναύτες στην Ελλάδα και Ρώμη», Λονδίνο 1976, σελ. 115-116:
“O Frank Edwards, ένα φημισμένος ερευνητής ΑΤΙΑ, αναφερόμενος σε μια πηγή που δυστυχώς δεν αποκαλύπτει, γράφει: «Έξυπνα όντα από το διάστημα μπορεί ήδη να μας παρακολουθούν από ψηλά». Μας ενθουσιάζει αναφέροντας ότι:
«O Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν ο πρώτος που τους είδε ούτε ήταν ο πρώτος που ενοχλήθηκε από αυτούς. Μας αναφέρει για δύο περίεργα σκάφη που εφόρμησαν επανειλημμένα στον στρατό του μέχρι που οι πολεμικοί του ελέφαντες, οι άνδρες του, και τα άλογα του πανικοβλήθηκαν σε τέτοιο βαθμό που αρνήθηκαν να διασχίσουν τον ποταμό στον οποίο συνέβηκε το γεγονός (σημείωση: πιθανόν ποταμός Jaxartes) Σε τι έμοιαζαν αυτά τα πράγματα; O ιστορικός του τα περιγράφει ως μεγάλες λαμπερές ασπίδες, που εκτόξευαν φωτιά γύρω από τις παρυφές… πράγματα που ήρθαν από τον ουρανό και γύρισαν στον ουρανό» (119)
Αυτό τον αξιοπρόσεχτο περιστατικό κατά τα φαινόμενα παραλληλίστηκε και από μια εξίσου φανταστική επίσκεψη κατά την διάρκεια της Πολιορκίας της Τύρου από τον Αλέξανδρο το 332 π.Χ. Αναφέροντας τον Giovanni Gustavo Droysens Storia di Alessandro il Grande, ο πολυμαθής ιταλός Alberto Fenoglio, γράφει στο CLYPEUS Anno 111, No 2, μια αναπάντεχη αποκάλυψη που μεταφράζουμε παρακάτω:
“Το φρούριο δεν έπεφτε, τα τείχη του 50 πόδια ύψος και τόσο συμπαγή που καμία πολιορκητική μηχανή δεν μπορούσε να τα καταστρέψει. Οι Τύριοι τοποθετώντας καταλλήλως τους μεγαλύτερους τεχνικούς και κατασκευαστές πολεμικών μηχανών της εποχής, αναχαίτισαν στον αέρα τα βέλη και τα βλήματα που εκτοξεύονταν προς την πόλη από τους καταπέλτες.
Μια μέρα ξαφνικά εμφανίστηκαν πάνω από το Μακεδονικό στρατόπεδο αυτές οι «ιπτάμενες ασπίδες», όπως τις αποκάλεσαν, που πετούσαν σε τριγωνικό σχηματισμό με μια υπερβολικά μεγάλη να τις καθοδηγεί, οι υπόλοιπες ήταν μικρότερες σχεδόν το μισό. Συνολικά ήταν πέντε. Ο άγνωστος χρονικογράφος αναφέρει ότι έκαναν κύκλους αργά πάνω από την Τύρο ενώ χιλιάδες πολεμιστές και των δύο πλευρών καθόταν ακίνητοι και τις παρακολουθούσαν με δέος. Ξαφνικά από την μεγαλύτερη «ασπίδα» εξήλθε μια αστραπή σαν κεραυνός που χτύπησε τα τείχη, που κατέρρευσαν, άλλες αστραπές ακολούθησαν και τείχη και πύργοι διαλύονταν, ως να είχαν κτιστεί από λάσπη, αφήνοντας ανοιχτό το δρόμο για τους πολιορκητές που ξεχύθηκαν κατόπιν σαν χιονοστιβάδα. Οι «ιπτάμενες ασπίδες» αιωρήθηκαν πάνω από την πόλη μέχρι που αυτή ολοκληρωτικά κατελήφθη, κατόπιν γρήγορα εξαφανίστηκαν ψηλά, αφήνοντας πίσω τους καθαρό μπλε ουρανό» (120)
Το περιστατικό φαίνεται να αναφέρεται από τους παρόντες χρονικογράφους της εκστρατείας του Αλεξάνδρου, Αρια, Μεγασθένη και Πτολεμαίο (-δεν το έχω ακόμα
διασταυρώσει-)
http://www.youtube.com/watch?v=uTkNe-TpAPc&feature=PlayList&p=C1D790A3970FD0DF&playnext_from=PL&playnext=1&index=37
http://www.youtube.com/watch?v=h2y4_ixurE8&feature=player_embedded
http://www.youtube.com/watch?v=7VCG_Bh0eq0&feature=related