Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Η αποκάλυψη του περιοδικού National Geographic για το Stonehenge στο τεύχος Ιανουάριου συνταράσσει τον κόσμο της αρχαιολογίας ανοίγοντας μία από τις μεγαλύτερες επιστημονικές απάτες στην ιστορία.
Σε ένα άρθρο με τίτλο Stonehenge, η μεγάλη απάτη, στην online έκδοση των ΗΠΑ, ο αρχαιολόγος Mike Parker Pearson θέτει επί τάπητος τα αποδεικτικά στοιχεία που δείχνουν ότι το 90% των λίθων στο Στόουνχεντζ που βλέπουμε σήμερα δεν είναι απο την αρχική κατάρτιση και τοποθετήθηκαν αργότερα διάφορες, σαν “αποκατάσταση”, ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου. Έχει και την αλληλογραφία μεταξύ των ανθρώπων και των Βρετανικών αρχών από το 1898 και μετά που φαίνεται η απάτη των Αγγλων.
Μεταξύ των εγγράφων που υπέβαλε ο Parker Pearson είναι γράμματα, σχέδια, σκίτσα του έργου και μια συλλογή φωτογραφιών που δεν είχαν μέχρι σήμερα δει το φως της δημοσιότητας . Πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις πρέπει να σημειωθεί ότι ήταν στην υπηρεσία της Αυτού Μεγαλειότητας . “Πρέπει να οικοδομήσουμε κάτι μεγάλο”, διαβεβαίωνε ο πρώτος μηχανικός το Φεβρουάριο του 1901 σε μια επιστολή του, “Η Ουαλία πρέπει να έχει ένα μνημείο στο μυαλό όλων των ανθρώπων”.
Ο συντάκτης του άρθρου, ο καθηγητής Parker Pearson, έχει πάνω από δέκα χρόνια αφιερωμένα στη μελέτη αυτού του μνημείου και είναι ο πρώτος που θα αναγνωρίσει, με κάποια αμηχανία, ότι ο ίδιος υπήρξε θύμα μιας σειράς ψεμάτων που διήρκεσαν πάνω από εκατό χρόνια.

Ενας μυστηριώδης χαρακτήρας που ονομαζόταν Gowland, ο οποίος είχε εργαστεί σε μια πρώτη “αποκατάσταση” του μνημείου το 1901, φαίνεται να είναι ο εμπνευστής της απάτης. Επίσημα έγγραφα αναγνωρίζουν τον William Gowland ως μηχανικό που το 1901 βοήθησε την αποκατάσταση του μνημείου αλλά και προσθεσε δεκάδες πέτρες ακόμα. «Υπάρχουν δεκάδες επιστολών μεταξύ της κυβέρνησης και του Gowland στις οποίες περιγράφονται λεπτομερώς το διεξοδικό σχέδιο να μετατρέψουν την περιοχή σε πόλο έλξης με βάση τον πολιτισμό, και να γίνουν τα πάντα με απόλυτη εχεμύθεια.




paratolmo.gr








Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010


Ένας γυναικείος σκελετός του 16ου αιώνα που βρέθηκε στη Βενετία με ένα τούβλο σφηνωμένο στο στόμα μαρτυρά το φόβο της μεσαιωνικής Ευρώπης για τους «βρυκόλακες» που μετέδιδαν την πανώλη, ανακοίνωσε Ιταλός ανθρωπολόγος.

Ο Ματέο Μπορίνι του Πανεπιστημίου της Φλορεντίας ανακάλυψε το σκελετό σε μαζικό τάφο που δημιουργήθηκε στο νησάκι Λατσαρέτο Νουόβο όταν μια επιδημία πανώλης σάρωσε τη Βενετία το 1576.

Όπως εξήγησε ο Μπορίνι σε συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Εγκληματολογίας που πραγματοποιήθηκε στο Ντένβερ ότι στη διάρκεια της ευρωπαϊκής επιδημίας του «Μαύρου Θανάτου» πολλοί πίστευαν ότι η ασθένεια μεταδιδόταν από θηλυκά «βαμπίρ».

Η ιδέα πιθανώς προήλθε από το αίμα που έσταζε μερικές φορές από το στόμα των θυμάτων.

Σύμφωνα με το θρύλο, οι θαμμένοι βρυκόλακες τρέφονταν αρχικά με τους γείτονές στους στα νεκροταφεία μέχρι να δυναμώσουν και να μπορούν να σηκωθούν από τον τάφο για να φάνε τους ζωντανούς.

Για το λόφο αυτό οι νεκροθάφτες ήταν υποχρεωμένοι να ελέγχουν για τυχόν βαμπίρ εξετάζοντας αν τα πτώματα είχαν αρχίσει να δάγκωνουν τα σάβανα. Σε αυτή την περίπτωση, σφήνωναν ένα τούβλο στο στόμα της βρυκόλακα για να την εμποδίσουν να τραφεί.

Στο συγκεκριμένο σκελετό, το τούβλο είχε σφηνωθεί στο στόμα της νεκρής γυναίκας με τέτοια δύναμη ώστε είχε σπάσει μερικά δόντια, αναφέρει το ιταλικό πρακτορείο Ansa και η βρετανική εφημερίδα Telegraph.

Ο Δρ Μπορίνι υποστήριξε ότι πρόκειται για τον πρώτο σκελετό «βρυκόλακα» που εξετάζεται από ανθρωπολόγους. Ωστόσο ένας άλλος ειδικός στο θέμα δήλωσε στο περιοδικό New Scientist ότι παρόμοια ευρήματα έχουν έρθει στο φως και στην Πολωνία.

Η Βενετία επλήγη ξανά από το Μαύρο Θάνατο μερικές δεκαετίες μετά το θάνατο της άτυχης γυναίκας. Στη δεύτερη επιδημία πανώλης, που σάρωσε την πόλη τη διετία 1630-1631, πέθαναν οι 50 από τους 150 χιλιάδες κατοίκους της πόλης.

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Αμερικανοί επιστήμονες κατάφεραν για πρώτη φορά να δημιουργήσουν σε εργαστηριακό πείραμα, τη μεγαλύτερη θερμοκρασία που έχει ποτέ μετρηθεί στο σύμπαν, μετά το Μπινγκ Μπανγκ.

Η θερμοκρασία που επιτεύχθηκε είναι περίπου 250.000 χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτήν που επικρατεί στον πυρήνα του ήλιου και, σύμφωνα με τους ερευνητές, πρόκειται για την πιο καυτή ύλη που έχει ποτέ δημιουργηθεί σε εργαστήριο. Η θερμοκρασία ήταν τόσο υψηλή (4 τρισεκατομμύρια βαθμοί Κελσίου), που επέτρεψε να διασπαστεί η ύλη στο είδος εκείνο της αρχέγονης "σούπας", η οποία υπήρχε λίγα απειροελάχιστα χιλιοστά του δευτερολέπτου μετά τη γέννηση του σύμπαντος.

Το επίτευγμα πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Εργαστήριο Μπρουκχέιβεν του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ, στη Ν.Υόρκη, με επικεφαλής τον πυρηνικό φυσικό Στίβεν Βίγκντορ, και το αποτέλεσμά του παρουσιάστηκε σε συνέντευξη στην Αμερικανική Φυσική Εταιρία. Αν και το πείραμα κράτησε πολύ λίγο (λιγότερο από ένα δισεκατομμυριοστό ενός τρισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου), δημιούργησε μεγάλη έξαψη στη διεθνή επιστημονική κοινότητα, που θα το μελετά για χρόνια, ώστε να κατανοήσει καλύτερα πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν.

Η θερμοκρασία ήταν τόσο μεγάλη που έλιωσαν τα πρωτόνια και τα νετρόνια, δημιουργώντας μια "σούπα' από υποατομικά σωματίδια (πλάσμα κουάρκ και γλουονίων). Οι επιστήμονες αναζητούν ανεπαίσθητες ανωμαλίες, που μπορεί να εξηγήσουν πώς και γιατί ξεπήδησε η αρχική ύλη μέσα από αυτή την πρωτογενή καυτή "σούπα' σωματιδίων. Παράλληλα, η έρευνά τους μπορεί να έχει πρακτικές εφαρμογές σε νέους τομείς όπως η "σπιντρονική", που στοχεύει στην κατασκευή μικρότερων, ταχύτερων και ισχυρότερων υπολογιστών.

Οι Αμερικανοί φυσικοί χρησιμοποίησαν έναν κυκλικό επιταχυντή βαρέων ιόντων (Relativistic Heavy Ion Collider - RHIC), μήκους περίπου 4 χλμ., που βρίσκεται σε βάθος 4 μέτρων στο Άπτον της Νέας Υόρκης. Επιτάχυναν σχεδόν στην ταχύτητα του φωτός και προκάλεσαν από αντίθετες κατευθύνσεις δισεκατομμύρια συγκρούσεις ιόντων χρυσού, σε θερμοκρασίες που έφτασαν τα 4 τρις. βαθμούς Κελσίου. Συγκριτικά, η θερμοκρασία στον πυρήνα ενός σούπερ-νόβα τύπου 2 εκτιμάται ότι είναι μόλις 2 δισ. βαθμοί, το κέντρο του ήλιου μας έχει θερμοκρασία 15 εκατ. βαθμών, το σίδηρο λιώνει στους 1.800 βαθμούς, ενώ η μέση θερμοκρασία στο σύμπαν είναι σήμερα περίπου 0,7 βαθμοί πάνω από το απόλυτο μηδέν.

Η ομάδα του Βίγκντορ πιστεύει ότι πέτυχε να αναπαράγει τη στιγμή ακριβώς πριν η "σούπα" κουάρκ-γλουονίων συμπυκνωθεί σε αδρόνια, τα σωματίδια της ύλης που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του σύμπαντος. Κάτι συνέβη σε κλάσματα του δευτερολέπτου μετά το "Μπινγκ Μπανγκ" (πριν από 13,7 δισ. χρόνια) και υπήρξε μια ανισορροπία, η οποία ευνόησε την ύλη σε σχέση με την αντι-ύλη. Αν δεν είχε υπάρξει αυτή η "ανωμαλία", η ύλη και η αντι-ύλη θα είχαν αλληλεπιδράσει μεταξύ τους και θα είχαν σχηματίσει ένα σύμπαν από καθαρή ενέργεια και μόνο - χωρίς ύλη. Αντίθετα, σταδιακά η ύλη ψυχράνθηκε και σχημάτισε πρωτόνια και νετρόνια, για να δημιουργήσει τον κόσμο γύρω μας.

Μέσα στο 2010, οι φυσικοί του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων του CERN στα γαλλο-ελβετικά σύνορα πρόκειται να φέρουν σε σύγκρουση μεταξύ τους ακόμα βαρύτερα ιόντα σε ακόμα υψηλότερες θερμοκρασίες και έτσι να αναπαράγουν ακόμα πιο αρχέγονες στιγμές (αν όρος "στιγμή" έχει κάποιο νόημα εν προκειμένω) μετά το πρωταρχικό "Μπινγκ Μπανγκ".


Science Daily

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Ολόκληρος ο Πλούτωνας κοκκίνησε και το βόρειο ημισφαίριό του έγινε πιο φωτεινό.

Ο πλανήτης νάνος έχει αλλάξει χρωματισμό τα τελευταία χρόνια λόγω της αλλαγής των εποχών, ανακάλυψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.


Φωτογραφίες που μετέδωσε το τροχιακό όργανο τη διετία 2000-2002 δείχνουν ότι ολόκληρος ο Πλούτωνας έχει γίνει πιο κόκκινος και το βόρειο ημισφαίριό του πιο φωτεινό.

Η δραματική αλλαγή, εντονότερη από ό,τι θα περίμεναν οι επιστήμονες, οφείλεται πιθανότατα στο πλουτώνειο καλοκαίρι: Ο πάγος αζώτου που καλύπτει τον πλανήτη νάνο εξαχνώνεται από το ηλιόλουστο νότιο πόλο και ξαναπαγώνει στο βόρειο πόλο, κάνοντάς τον φωτεινότερο.


http://www.youtube.com/watch?v=H55sgfgqBR4


Οι φωτεινές αυτές περιοχές είναι και οι θερμότερες στην επιφάνεια του πλανήτη στους -230 βαθμούς Κελσίου.

«Οι αλλαγές αυτές είναι πιθανότατα συνέπεια του επιφανειακού πάγου που λιώνει στον ηλιόλουστο πόλο και στη συνέχεια ξαναπαγώνει στον άλλο πόλο, καθώς ο πλανήτης νάνος περνά στην επόμενη φάση του εποχιακού κύκλου των 280 ετών» αναφέρει το Επιστημονικό Ινστιτούτου Διαστημικού Τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη.

Όσον αφορά το κόκκινο χρώμα, η αλλαγή οφείλεται πιθανώς στη διάσπαση του μεθανίου από την ηλιακή ακτινοβολία. Το υδρογόνο που περιέχει το μεθάνιο χάνεται στο διάστημα, ενώ ο άνθρακας που απομένει τείνει να σχηματίζει σκούρα κόκκινα μπαλώματα, εκτιμά ο Μαρκ Μπούι του Ερευνητικού Ινστιτούτου Σάουθγουεστ στο Κολοράντο.

Οι παρατηρούμενες αλλαγές φαίνεται ότι είναι πραγματικά σπάνιες. Από το 1954 έως το 2000, ο Πλούτωνας δεν είχε αλλάξει χρώμα όπως τον βλέπουμε από τη Γη. Όμως την επόμενη διετία έγινε 20 με 30 τοις εκατό πιο κόκκινος και σκούρυνε κατά τόπους.

Το έτος του Πλούτωνα διαρκεί 248 γήινα χρόνια και η ελλειπτική του τροχιά τον φέρνει περιοδικά λίγο πιο κοντά στον Ήλιο. Ταυτόχρονα, ο άξονας περιστροφής ακολουθεί μια ταλάντωση περίπου όπως και η Γη.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στη Γη, οι εποχές του Πλούτωνα δεν έχουν όλες την ίδια διάρκεια και σε ορισμένα σημεία του πλανήτη μπορούν να διαρκούν λιγότερο ή περισσότερο.

Ο Πλούτωνας βρέθηκε στη μέγιστη απόστασή του από τον Ήλιο το 1870 και σήμερα βρίσκεται περίπου στο μέσο της νέας περιφοράς.

Προφανώς, οι εποχιακές αλλαγές που κατέγραψε το Hubble δεν είχαν παρατηρηθεί στο παρελθόν. Οι ερευνητές αρχικά υποψιάζονταν ότι οι χρωματικές μεταβολές ήταν αποτέλεσμα κάποιας τεχνικής ανωμαλίας στο τηλεσκόπιο, τελικά όμως βεβαιώθηκαν ότι είναι αληθινές επειδή ο μεγάλος δορυφόρος του Πλούτωνα, ο Χάροντας δεν έχει αλλάξει καθόλου.

Ο Πλούτωνας ξαναβγαίνει τώρα στα φώτα της δημοσιότητας τρία χρόνια μετά την απόφαση της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης να τον αφαιρέσει από τη λίστα των πλανητών και να τον χαρακτηρίσει πλανήτη νάνο μαζί με τέσσερα ακόμα σώματα παρόμοιου μεγέθους: Δήμητρα, Έριδα, Μακεμάκε, Χαουμέια.

http://www.youtube.com/watch?v=YkFQ9Xcm6KU&feature=related


http://www.youtube.com/watch?v=5eLfZku6Bcg&feature=related


Associated Press