Θεαματικές φωτογραφίες από τον πλανήτη Άρη και τα πρώτα οριστικά στοιχεία για ύπαρξη αρχαίας λίμνης στην επιφάνεια του πλανήτη!

Το πανεπιστήμιο του Κολοράντο έχει ανακαλύψει τα πρώτα οριστικά στοιχεία ύπαρξης ακτών στον Άρη και μια ένδειξη μιας βαθιάς, αρχαίας λίμνης επιβεβαιώνοντας τις επιπτώσεις στην ανακάλυψη της ύπαρξης της "προηγούμενης" ζωής στον κόκκινο πλανήτη.
Η λίμνη υπολογίζετε να είναι περισσότερα από 3 δισεκατομμύρια χρονών και εμφανίζεται να καλύπτει τουλάχιστον 80 τετραγωνικά μίλια και βάθος 1.500 πόδια.
Τα στοιχεία ακτών, που βρέθηκαν κατά μήκος ενός ανοιχτού δέλτα, περιλαμβάνουν μια σειρά εναλλασσόμενων κορυφογραμμών και γουρνών.



http://www.colorado.edu/news/r/7e9c22ec0cd6dabc007bb14ed2e29f16.html

http://hirise.lpl.arizona.edu/

http://www.colorado.edu/ucomm/

Τα μυστικά Δρακόσπιτα της Εύβοιας

Κάπου στη Νοτιοδυτική Εύβοια μεταξύ Στύρων και Καρύστου υπάρχουν διάσπαρτα κάποια άγνωστα στον πολύ κόσμο μεγαλιθικά κτίσματα. Κανείς δεν γνωρίζει πότε και από ποιους χτίστηκαν, προσδίδοντας τους έτσι μυστήριο και βοηθώντας τη λαϊκή φαντασία να δημιουργήσει μύθους γύρω από αυτά τα κτίσματα. Αυτά είναι τα λεγόμενα Δρακόσπιτα της νοτιοδυτικής Εύβοιας, Αντίθετα με τους αρχαίους δράκοντες, οι οποίοι ήταν μυθικά τέρατα με σώμα φιδιού που έβγαζαν καπνούς και φωτιές από τα στόματα τους και τις περισσότερες φορές είχαν τρία κεφάλια, οι δράκοντες των πιο σύγχρονων εποχών ήταν μυθικά τέρατα στα οποία ο λαός αποδίδει ανθρώπινη περίπου μορφή και καταπληκτική δύναμη. Συχνά μάλιστα οι δράκοι τα βράδια μεταμορφώνονταν σε διάφορα πλάσματα και πήγαιναν να δουν τις κοπέλες που αγαπούσαν. ΦΑΝΤΑΣΙΑ. Στη λαϊκή φαντασία οι δράκοι φυλάνε ένα θησαυρό, μία μοναδική πηγή νερού και άλλα τέτοια, ενώ άλλες φορές ζούνε εις βάρος των ανθρώπων καταφεύγοντας σε λεηλασίες και απαγωγές όμορφων κοριτσιών. Η έλλειψη γνώσεων γύρω από τα εντυπωσιακά αυτά οικοδομήματα κέντρισε τη λαϊκή φαντασία να πλέξει παραμύθια και μύθους γύρω από αυτά, δίνοντας τους την ονομασία "Δρακόσπιτα", μια που μόνο γιγαντόσωμα πλάσματα με εκπληκτική δύναμη θα μπορούσαν να τα έχουν χτίσει.

Πρώτοι κάτοικοι της Εύβοιας αναφέρονται οι Κουρήτες, οι οποίοι ήταν πολύ καλοί γνώστες της μεταλλουργίας. Κοιτίδα τους θεωρείται η Κρήτη. Οι Κουρήτες ήταν αυτοί που, σύμφωνα με τη μυθολογία. έκρουαν τις ασπίδες του σε ένα είδος χορού για να καλύψουν τα κλάματα του μικρού Δία, έτσι ώστε να μην τον αντιληφθεί ο πατέρας του ο Κρόνος.

Μετά τους Κουρήτες εγκαθίστανται στην Εύβοια οι Πελασγοί, οι Λέλεγες, οι Δρύοπες, οι Ίωνες και οι Αιολείς. Όταν ο Ηρακλής έδιωξε τους Δρύοπες από τον Παρνασσό και την Οίτη, ένα μέρος αυτών εγκαταστάθηκε στην Κάρυστο και τα Στύρα. Σύμφωνα με μια εκδοχή ίσως ήταν οι Δρύοπες αυτοί που κατασκεύασαν τα Δρακόσπιτα. Μια από τις φυλές που επίσης κυριάρχησε στην Εύβοια ήταν και οι αβάντες, που ήταν Αιολική φυλή από τη Φωκίδα. Γενάρχης τους ήταν ο Άβας, που καταγόταν από την Αίγυπτο και εγγονός του ήταν ο μυθικός ήρωας Περσέας. Ο Όμηρος μας πληροφορεί ότι οι Αβάντες με αρχηγό τον Ελεφήνωρα εκστράτευσαν στην Τροία στο πλευρό των Αχαιών με 40 πλοία. Αδιάψευστος μαρτυράς της μεγαλειώδους εκείνης εποχής είναι η ακρόπολη των Στύρων, η οποία χρονολογείται από την Μυκηναϊκή εποχή. Μάλιστα ένα από τα αρχαία ονόματα της Ευβοίας είναι και το Αβάντις. Η Εύβοια πήρε το όνομα της από την Εύβοια, νύμφη και κόρη του ποταμού Ασωπού.

Παλαιότερα επικρατούσε και η ονομασία "Χαλκίς", λόγω των πλούσιων κοιτασμάτων χαλκού. Παντού στην Εύβοια υπάρχουν αρχαίες μεταλλουργικές εγκαταστάσεις. Οι Ευνοείς ίδρυσαν πολλές αποικίες και μετέδωσαν το χαλκιδικό και κυμαϊκό αλφάβητο στη Δύση. Στη νοτιοδυτική Εύβοια, στα ορεινά, σε μια περιοχή που εκτείνεται από τα Στύρα μέχρι την Κάρυστο, υπάρχουν τα λιγοστά και μυστηριώδη Δρακόσπιτα. Ο αριθμός τους δεν ξεπερνάει τα είκοσι πέντε.

Αν εξαιρέσουμε 4 με 5 Δρακόσπιτα, τα υπόλοιπα βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση.

http://www.youtube.com/watch?v=DHjqvC7S9bc

http://www.youtube.com/watch?v=Pz_1c-dBOzk&feature=related

Η Κλίμακα Καρντάσεφ

Κλιμακωτή διαβάθμιση πλανητικών, διαπλανητικών, διαστρικών και διαγαλαξιακών πολιτισμών με βάση την ενεργειακή τους απαίτηση και κατανάλωση.

Ο δικός μας πλανητικός πολιτισμός βρίσκεται στο κρίσιμο (εφηβικό) μεταβατικό στάδιο ανάπτυξης από ένα πολιτισμό Type0 σε TypeI ο οποίος αντλεί ενέργεια και θα κάνει κουμάντο σε ολόκληρο τον πλανήτη του, θα ελέγχει ακόμα και το κλίμα του, ενώ θα κάνει τα πρώτα βήματα προς διαστημικό αποικισμό.

Ο ΤypeII είναι αυτός που κάνει κουμάντο στο άστρο του και αντλεί ενέργεια κατευθείαν από εκεί. Εξαπλώνεται σε όλο το ηλιακό του σύστημα.

Ο... ΤypeIII είναι πέρα από κάθε ανθρώπινη φαντασία. Ο TypeIII κάνει κουμάντο στο γαλαξία του!!! Η σημερινή υποθετική επαφή με ένα τέτοιο πολιτισμό μάλλον θα δημιουργούσε μαζικές αυτοκτονίες και καρδιακά επισόδεια σε πολλούς άτυχους συνανθρώπους μας.
Φυσικά δεν γίνεται λόγος για TypeIV και πάνω καθώς αυτοί οι πολιτισμοί προσεγγίζουν την τελειότητα του γνωθι σ'αυτον και αγγίζουν επίπεδα "θεικότητας" όντας πραγματικά αθάνατοι και πανίσχυροι πέρα από κάθε συμβατική φαντασία ή λογική.

Υπάρχουν τέτοιοι πολιτισμοί στο δικό μας σύμπαν;

Έχουμε έρθει ποτέ σε επαφή με ένα μέρος τους;

Έχει μέλλον ο δικός μας πολιτισμός και μπορούμε να φτάσουμε πότε στο επίπεδο του TypeI;



http://en.wikipedia.org/wiki/Kardashev_scale

ΗΛΙΑΚΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ - 2012 ??

H αστρονομική είδηση της 6ης Μαρτίου ήταν απλά διατυπωμένη: «Ο επόμενος ηλιακός κύκλος θα είναι δυνατότερος». Ωστόσο ήταν αρκετή για να «βογκήξει» το Διαδίκτυο από την ταραχή των απανταχού καταστροφολόγων. Γιατί άραγε; Τι μπορεί να συμβεί;
H είδηση προήλθε από το Εθνικό Κέντρο Ερευνας της Ατμόσφαιρας (NCAR) των ΗΠΑ. H εκεί ομάδα της ερευνήτριας Μαουσούμι Ντικπάτι (Mausumi Dikpati) ολοκλήρωσε τις μελέτες της με ένα νέο υπολογιστικό μοντέλο προσομοίωσης των ηλιακών κύκλων - το «Predictive Flux-transport Dynamo Model» - και αποφάνθηκε ότι ο επόμενος θα είναι έως και κατά 50% σφοδρότερος από τον τελευταίο.

Το μοντέλο αυτό και οι μετρήσεις του - που δημοσιεύθηκαν στο τεύχος Μαρτίου του έγκριτου «Geopgysical Research Letters» - αξιοποιεί την πρόσφατα αναπτυχθείσα ηλιοσεισμολογία, που παρακολουθεί με ηχοβολήσεις το τι γίνεται στο εσωτερικό του Ηλίου, όπως περίπου συμβαίνει με τα ιατρικά υπερηχογραφήματα. Ο συνδυασμός τους μας προσφέρει μια πιθανή εξήγηση στο 150 ετών μυστήριο του τι κρύβεται πίσω από την περιοδική αλλαγή ακτινοβολίας του Ηλίου (γνωστή ως 11ετής ηλιακός κύκλος). Οι προσομοιώσεις του μοντέλου για την ένταση των τελευταίων οκτώ ηλιακών κύκλων είχαν ακρίβεια 98%. Αν τελικά το μοντέλο ευσταθεί, θα μας επιτρέψει να έχουμε καλύτερες προβλέψεις του «διαστημικού καιρού», που καταλήγει να επηρεάζει δραματικά το κλίμα και τα φυσικά φαινόμενα του πλανήτη μας. Οπως ήδη γνωρίζαμε, ο Ηλιος αλλάζει πολικότητα κάθε 11 χρόνια και περνάει σταδιακά από τη φάση της υπερδιέγερσης σε εκείνη της σχετικής ηρεμίας, για να ακολουθήσει αντίστροφη πορεία στον επόμενο κύκλο. Οι επιστήμονες παρακολουθούν εδώ και χρόνια αυτούς τους κύκλους, παρατηρώντας τη σχετιζόμενη με αυτούς εμφάνιση «ηλιακών κηλίδων», αλλά δεν είχαν κατορθώσει να έχουν σαφές μοντέλο πρόβλεψης της έντασης του φαινομένου. Στη διάρκεια του κύκλου, ηλιακές καταιγίδες μπορούν να εκδηλωθούν, προερχόμενες από τεράστιες πυρηνικές εκρήξεις στην επιφάνεια του Ηλίου, που καταιωνίζουν την ατμόσφαιρα της Γης με ακτινοβολία. Οι καταιγίδες αυτές ξεσπούν οποτεδήποτε, αλλά οι σφοδρότερες συμπυκνώνονται σε μια περίοδο του κύκλου που ονομάζεται «ηλιακό μέγιστο». Το ηλιακό μέγιστο του λήγοντος κύκλου ήταν εξαιρετικά ισχυρό και συνέβη το 2001, ακολουθούμενο από μεγάλης κλίμακας διακοπές ηλεκτροδότησης στη ζώνη του Ειρηνικού και βλάβες στα δίκτυα τηλεπικοινωνίας.

Λογικά οι επιστήμονες περίμεναν ότι ο επόμενος κύκλος - ο κωδικά ονομαζόμενος «Κύκλος 24» - θα ήταν μια ήρεμη ενδεκαετία. Το μοντέλο της Ντικπάτι όμως διέλυσε αυτές τις ελπίδες: Προέβλεψε ότι, αρχίζοντας από τα τέλη του 2007, θα δημιουργηθούν ηλιακές κηλίδες σε έκταση μεγαλύτερη του 2,5% της ορατής επιφάνειας του Ηλίου, που θα έχουν την κορύφωση της δράσης τους το 2012. Αρα από του χρόνου θα πρέπει να περιμένουμε αυξανόμενες βλάβες σε δορυφόρους, διαταραχές στις επικοινωνίες και στις εκπομπές, έως και μαζικά «black-out» στην ηλεκτροδότηση. Σαν να μην έφτανε αυτή η πρόβλεψη, μια ομάδα ηλιακών μελετητών της NASA, υπό τον αστρονόμο Ντέιβιντ Χαθαγουέι (David Hathaway), έσπευσε μεν να συμφωνήσει με τις εκτιμήσεις του μοντέλου αλλά να το «διορθώσει» στο ότι η καταιγίδα θα αρχίσει ακόμη νωρίτερα - από τα μέσα ίσως του τρέχοντος έτους!


ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ 2012;
Πέρα από το πότε θα αρχίσει, το ενδιαφέρον εστιάζεται στο τι θα συμβεί κατά την κορύφωση του φαινομένου, το 2012. Αν πραγματικά αποκτήσει ένταση 50% μεγαλύτερη των όσων γνωρίσαμε το 2001, τότε - δηλώνει το μέλος της ομάδας Ντικπάτι, Πίτερ Γκίλμαν (Peter Gilman) - θα γνωρίσουμε τον πιο σφοδρό ηλιακό κύκλο από τα τέλη του 1950 και τον δεύτερο χειρότερο από τις αρχές του 17ου αιώνα. Ακριβώς πριν από εκείνον του 1715 είχαμε έξι κύκλους με «ηλιακό ελάχιστο», που έφεραν τη γνωστή ως «Μικρή Εποχή των Παγετώνων» στην Ευρώπη.

Στο σημείο αυτό «μπήκαν στο παιχνίδι» και οι από καιρό προφητεύοντες ένα δραματικό φινάλε του 2012. Βασίζονται στο ότι στις 6 Ιουνίου 2012 θα συμβεί η δεύτερη και τελευταία ηλιακή περιφορά της Αφροδίτης για τον 21ο αιώνα και ότι οι αστερισμοί θα έχουν την ίδια διάταξη στο Διάστημα με εκείνη που είχαν όταν... καταποντίστηκε η Ατλαντίδα (με τον κλυδωνισμό των πόλων της Γης στις 27 Ιουλίου 9792 π.X!), για να συμπεράνουν ότι το ηλιακό μέγιστο του 2012 θα επιφέρει μετατόπιση των πόλων της Γης και... θα επαληθευθεί η εσχατολογία του ημερολογίου των Μάγια για τη συγκεκριμένη χρονολογία!

Οι ιστορίες αυτές ήδη κυκλοφορούν ευρέως και δίνουν τροφή για σενάρια του Χόλιγουντ. Ωστόσο είναι πολύ πιο συνετό να περιμένουμε την επιστήμη να μιλήσει. H ομάδα του NCAR προγραμματίζει να μας δώσει του χρόνου την πρόβλεψή της για τον επόμενο ηλιακό κύκλο - τον Κύκλο 25 - που θα κορυφωθεί στις αρχές του 2020. Ως τότε... η Κιβωτός μπορεί να περιμένει.


Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΣΤΟ ΟΖΟΝ
Κατά σύμπτωση, τις ημέρες αυτές δημοσιεύθηκαν και τα αποτελέσματα μιας άλλης έρευνας, από γερμανούς επιστήμονες, σχετικά με το στρώμα του όζοντος στη στρατόσφαιρα. Το στρώμα αυτό είναι η ασπίδα προστασίας μας για όλη την ηλιακή ακτινοβολία μήκους κύματος μεταξύ 240 και 290 nm. Επίσης η υπερθέρμανση αυτού του στρώματος από την απορρόφηση του ορατού και υπεριώδους φάσματος των ακτίνων καθορίζει τη μετεωρολογία της ανώτερης ατμόσφαιρας του πλανήτη.

Αρκετοί μελετητές είχαν διατυπώσει πρόσφατα τις εκτιμήσεις τους ότι οι περιορισμοί που έχουν επιβληθεί στην εκπομπή ρύπων στην ατμόσφαιρα μετά το 2000 έχουν ήδη αρχίσει να περιορίζουν την τρύπα του όζοντος και να αντιστρέφουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. H γερμανική έρευνα όμως κατέδειξε ότι οι όποιες θετικές μετρήσεις της τελευταίας δεκαετίας οφείλονταν περισσότερο στον έντονα δραστήριο ηλιακό κύκλο. Αρα η όποια πραγματική ανάνηψη θα καθυστερήσει.

Αν αυτή η ζοφερή διαπίστωση συνδυαστεί με την πρόβλεψη για 11 χρόνια ακόμη πιο έντονης ηλιακής δράσης, τότε η ελπίδα μας να εξαφανιστεί η τρύπα του όζοντος από την Ανταρκτική ως το 2040 μετατίθεται για ακόμη μακρύτερα. Οι ηλιακές καταιγίδες θα συνεχίσουν να μας βρίσκουν «στο ξέφωτο, χωρίς ομπρέλα».

http://www.youtube.com/watch?v=4_TzIUlaQok&feature=related

Πόσο πραγματική είναι η... πραγματικότητα

Έχετε ακούσει για τη θεωρία των «πολλαπλών συμπάντων» (“multiverse” στα αγγλικά σε αντιδιαστολή με τη λέξη “universe” που χρησιμοποιούμε για το Σύμπαν); Είναι μια σχετικά νέα θεωρία της Φυσικής που θέλει το Σύμπαν μας να είναι απλά ένα από τα αναρίθμητα Σύμπαντα που υπάρχουν. Μ’ άλλα λόγια ό,τι θεωρούμε «υπαρκτό», δεν είναι παρά ένα μέρος της πραγματικότητας. Αν αυτή η άποψη σας φαίνεται εξωφρενική, αν όχι «τραβηγμένη», περιμένετε να διαβάσετε και κάποια ακόμα πιο «ασυνήθιστα» συμπεράσματα που απορρέουν απ’ το συνδυασμό της σύγχρονης θεωρητικής Φυσικής και των Μαθηματικών.
Οι υποθέσεις των σύγχρονων κοσμολόγων που υποστηρίζουν την ύπαρξη πολλαπλών συμπάντων φαίνονται να βασίζονται σε λογικές βάσεις. Η κυριότερη βασίζεται στη διαπίστωση ότι, εφόσον το Σύμπαν (μας) προέκυψε από μια μεγάλη έκρηξη (Big Bang) και εφόσον του αποδίδουμε μια ηλικία περίπου 14 δισεκατομμυρίων ετών, τότε καμιά παρατήρηση του Σύμπαντος που κάνουμε, δεν μπορεί να μας δείξει κάτι σε απόσταση μεγαλύτερη των 14 δις ετών φωτός! Αν υπάρχει (ή υπήρξε) κάτι πέρα απ’ την απόσταση αυτή, φυσικά και δεν μπορούμε να το «συλλάβουμε».
Το γεγονός αυτό θέτει υπό αμφισβήτηση τη μοναδικότητα του Σύμπαντός μας, γεγονός για το οποίο κάποιο κοσμολόγοι είναι απόλυτα κατηγορηματικοί: το «Σύμπαν», δεν είναι παρά μια «φυσαλίδα» ανάμεσα σε ένα πλήθος Συμπάντων που συνθέτουν μια απέραντη «κοινωνία συμπάντων» (“mutliverse”). «Παραδόξως» αυτές οι θέσεις μας φέρνουν κοντά σε αρχαίες εσωτερικές διδασκαλίες που υποστηρίζουν κάτι ανάλογο, δηλ. ότι το σύμπαν είναι μία από τις πολλές «κοσμικές φυσαλίδες» που υπάρχουν ή ότι βρίσκεται στην επιφάνεια μιας γιγαντιαίας φυσαλίδας, η οποία φιλοξενεί πάνω της και άλλα σύμπαντα … και υπάρχουν κι άλλες πολλές φυσαλίδες!
Προχωρώντας πιο πέρα, οι σύγχρονοι κοσμολόγοι θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό, νόμοι και φυσικές σταθερές που ισχύουν στον κόσμο μας, να μην ισχύουν ακριβώς το ίδιο σε άλλους κόσμους. Έτσι σε άλλο σύμπαν, η μάζα του ηλεκτρονίου θα μπορούσε να ήταν διαφορετική απ’ ό,τι εμείς την έχουμε υπολογίσει και συγκεκριμενοποιήσει, με βάση την ακολουθία των γεγονότων που έλαβαν χώρα μετά την Μεγάλη Έκρηξη.
Όλες αυτές οι θεωρήσεις, κάνουν κάποιους να προχωράνε ακόμα παραπέρα. Για παράδειγμα ο Max Tegmark, καθηγητής Κοσμολογίας στο πανεπιστήμιο της Pennsylvania, υποστηρίζει ότι καθετί είναι δυνατόν! Αν φανταστούμε έναν κόσμο που οι νόμοι της Φυσικής δεν ισχύουν όπως τους ξέρουμε, αλλά παραλλαγμένοι, να είμαστε σίγουροι ότι ένας τέτοιος κόσμος υπάρχει! Πού; Μα .. σε ένα απ’ τα αναρίθμητα σύμπαντα που μας περιβάλλουν. Ένα άλλο σύμπαν θα μπορούσε να έχει 5 κι όχι 4 διαστάσεις (τόσες υποθέτουμε προς το παρόν ότι έχει το δικό μας) ή ακόμα παραπάνω!
Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα όταν θέσει κανείς το ερώτημα: τι «υπάρχει» τελικά και τι δεν «υπάρχει»; Εκεί η Φυσική αγγίζει τα όρια της Φιλοσοφίας. Αλλά ο Tegmark δίνει τη δικιά του, πιο τεχνοκρατική απάντηση, υποθέτοντας ότι σε κάποιο σύμπαν θα υπάρχει ένας τόσο ανεπτυγμένος τεχνολογικά πολιτισμός, ο οποίος θα μπορούσε να παράγει μέσω υπολογιστών, τέλειες εικονικές πραγματικότητες, δηλ. … νέα σύμπαντα! Εικονικά, αλλά πλήρως αληθοφανή!
Όλα αυτά μας παραπέμπουν απευθείας στον θαυμαστό κόσμο της ταινίας “The Matrix” ή ακόμα και στο «13ο πάτωμα». Μάλιστα αυτό το μοντέλο ενός κόσμου, ο οποίος μπορεί να αναπαράγει σε εικονική πραγματικότητα μια προσομοίωση ενός άλλου κόσμου και αυτός με τη σειρά ενός άλλου κ.ο.κ, έχει επαληθευτεί από κάποια σύγχρονα μαθηματικά μοντέλα!
Τελικά τι είναι πραγματικό και τι όχι; Πού βρίσκεται η «πραγματική πραγματικότητα» ;!; Κάτι τέτοια ερωτήματα φέρνουν στην επιφάνεια κάποιες αρχαίες ινδικές διδασκαλίες που περιγράφουν τον κόσμο μας σαν το αποτέλεσμα της δράσης της Μάγια, της θεάς της πλάνης που καλύπτει με τα πέπλα της την μία και ουσιαστική πραγματικότητα πλάθοντας απατηλούς κόσμους! Ο φιλόσοφος ή - γιατί όχι και – ο σύγχρονος επιστήμονας καλείται να ξεσκεπάσει τη Μάγια!

TA NEA On-line

Άστρο-γίγαντας συρρικνώνεται μυστηριωδώς

Το γιγαντιαίο άστρο Beltegeuse στον αστερισμό του Ωρίωνα, έχει συρρικνωθεί μυστηριωδώς κατά 15% από το 1993 μέχρι σήμερα. Αυτό διαπιστώνει μια νέα επιστημονική μελέτη που ανακοινώθηκε σε συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας. Το μέγεθος του συγκεκριμένου άστρου είναι τόσο ώστε αν βρισκόταν στη θέση του δικού μας Ήλιου, θα έφτανε μέχρι την τροχιά του Δία. Στον γήινο ουρανό είναι ένα από τα οκτώ πιο φωτεινά άστρα, ενώ παρά τη συρρίκνωση του, η φωτεινότητα του παραμένει σταθερή.

Άνκαι το φαινόμενο δεν έχει εξηγηθεί, οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι το Betelgeuse πλησιάζει στο τέλος της ζωής του, οπότε θα μετατραπεί σε άστρο σουπερνόβα τύπου 2.

Τι προκάλεσε την καταστροφή στην Τουνγκούσκα το 1908

Στις 30 Ιουνίου του 1908, στην περιοχή Τουνγκούσκα της Σιβηρίας έγινε μια τεράστια έκρηξη στην ατμόσφαιρα, ισοπεδώνοντας μια περιοχή περίπου 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Το συμβάν δεν εξιχνιάστηκε ποτέ και μέχρι σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά ερωτηματικά για το τι ακριβώς έγινε εκείνο το πρωί.

Το μυστήριο γεγονός έλαβε χώρα 90 χλμ βόρεια του οικισμού Βαναράβα κοντά στον ποταμό Τουνγκούσκα, και το επίκεντρο του υπολογίζεται στις συντεταγμένες 101Ε, 62Ν. Η έκρηξη πιστεύεται ότι έγινε σε ύψος 7χλμ περίπου, από την επιφάνεια της Γης, και η μεγάλη της ισχύ (υπολογίζεται σε 20 μεγατόνους ΤΝΤ ή 2.000 φορές την ισχύ της ατομικής βόμβας στην Χιροσίμα), είχε ως αποτέλεσμα να ισοπεδώσει τα δέντρα σε έκταση 2.150 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Μετά την έκρηξη, για αρκετές εβδομάδες έκαιγαν φωτιές σε έκταση 1.000 τετραγωνικών χλμ, ενώ οι έντονοι χρωματισμοί στην ατμόσφαιρα κατά την αυγή και τη δύση του ήλιου, ήταν ορατοί μέχρι το Λονδίνο. Επίσης, για αρκετές ημέρες, ο ουρανός της κεντρικής και βορείου Ασίας ήταν τόσο φωτεινός κατά τη διάρκεια της νύχτας, που κάποιος μπορούσε να διαβάσει εφημερίδα χωρίς να χρησιμοποιήσει άλλο φως.

Περίπου 900 χλμ νοτιοανατολικά του σημείου που έγινε η έκρηξη, βρίσκεται το αστεροσκοπείο του Ιρκούτσκ, το οποίο είχε παρατηρήσει διαταραχές στο μαγνητικό πεδίο της Γης. Οι διαταραχές αυτές παρουσιάζουν ομοιότητες με διαταραχές που σημειώθηκαν αργότερα κατά τη διάρκεια πυρηνικών δοκιμών στην ατμόσφαιρα.

Δεδομένου ότι τότε δεν υπήρχαν τα σημερινά μέσα για επιστημονικές παρατηρήσεις, το γεγονός δεν έγινε ευρέως γνωστό και θεωρήθηκε ότι επρόκειτο για ένα μεγάλο σεισμό. Πολλοί επιστήμονες όμως, πίστευαν ότι εκείνο που συνέβη ήταν περισσότερο από ένα σεισμό. Έτσι, 19 χρόνια μετά το συμβάν, με χρηματοδότηση της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών, οργανώθηκε η πρώτη επιστημονική αποστολή στην περιοχή με επικεφαλής τον Λεονίντ Κούλικ, ειδικό στην έρευνα των μετεωριτών.

Σημαντική παρατήρηση της αποστολής ήταν ότι δεν υπήρχε κρατήρας, άρα αποκλείσθηκε το ενδεχόμενο συντριβής κάποιου αντικειμένου. Ακολούθησαν κι άλλες αποστολές από διάφορα επιστημονικά και ερευνητικά ιδρύματα της Σοβιετικής Ένωσης, ενώ μετά το 1989 πραγματοποιήθηκαν και αρκετές επισκέψεις δυτικών αποστολών.

Οι σημαντικότερες παρατηρήσεις των διαφόρων αποστολών είναι οι εξής:

Δεν υπάρχει κρατήρας συντριβής.

Πέρα από το βασικό επίκεντρο υπάρχουν 4 ακόμα μικρότερα επίκεντρα σε μια ακτίνα 60 χλμ. Σε κάθε ένα από αυτά εμφανίζεται ένα κοινό μοτίβο ακτινικής πτώσης δένδρων.

Μετά το συμβάν παρατηρήθηκε μια αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης βιομάζας στην περιοχή του επικέντρου.

Στην ευρύτερη περιοχή έχει παρατηρηθεί μια σειρά μεταλλάξεων στην πανίδα και τη χλωρίδα.

Στους κορμούς των δένδρων έχουν ανακαλυφθεί υπολείμματα ασβεστίου, σιδηρονικελίου, κοβαλτίου, μολύβδου και άλλων που μπορεί να προέρχονται από κάποιο ουράνιο σώμα.

Η ραδιενέργεια στην περιοχή είναι σε φυσιολογικά επίπεδα. Στο έδαφος εντοπίσθηκαν συγκεντρώσεις πτητικών ουσιών που συνήθως συναντώνται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και πιστεύεται ότι είναι υπολείμματα των κομητών που καίγονται στην ατμόσφαιρα της γης.

Στην πάροδο των ετών αναπτύχθηκαν διάφορες θεωρίες σχετικά με το συμβάν, οι οποίες συνοψίζονται ως εξής:

Κομήτης ή αστεροειδής

Η επικρατέστερη θεωρία, την οποία ασπάζονται και οι περισσότεροι επιστημονικοί κύκλοι, αναφέρεται στην είσοδο κάποιου κομήτη ή αστεροειδούς, χαμηλής πυκνότητας, στην ατμόσφαιρα της Γης. Η είσοδός του στην ατμόσφαιρα της Γης πιθανότατα θα οδηγούσε σε έκρηξη, λόγω πίεσης, και αποσύνθεση του σώματος του αστεροειδούς ή του κομήτη. Στην επιφάνεια της Γης θα έφθαναν μόνο πολύ μικρά σωματίδια ύλης, όπως αυτά που εντοπίσθηκαν στα δένδρα και το έδαφος, και το ωστικό και θερμικό κύμα της έκρηξης. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, η μάζα του ουρανίου σώματος υπολογίζεται γύρω στους 100.000 τόνους.

Μαύρη τρύπα

Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή μια «μικρή» μαύρη τρύπα συγκρούστηκε με τη Γη και πέρασε μέσα από τον πλανήτη, άνκαι δεν είναι γνωστό κατά πόσο υπάρχουν «μικρές» μαύρες τρύπες.
Αντιύλη

Μια ποσότητα αντιύλης διέσχισε το διαστημικό χώρο και συγκρούστηκε με τη Γη. Και σ’αυτή τη θεωρία υπάρχουν άγνωστοι παράμετροι, όπως η ακριβής φυσική σημασία της έννοιας της αντιύλης και το αποτέλεσμα μιας τέτοιας σύγκρουσης.

Συντριβή εξωγήινου σκάφους

Η θεωρία υποστηρίζει ότι ένα εξωγήινο σκάφος συγκρούστηκε στην περιοχή και τα συντρίμμια του περισυλλέγησαν από κάποιους, οι οποίοι απέκρυψαν το γεγονός και εκμεταλλέυτηκαν την εξωγήινη τεχνολογία.

Επίθεση εξωγήινων

Σύμφωνα με τη θεωρία, με αυτό τον τρόπο έγινε επίδειξη δύναμης κάποιων εξωγήινων σε κάποιους στη Γη και στη συνέχεια ακολούθησαν διαπραγματεύσεις και συμφωνίες μαζί τους.

Πειράματα υπερόπλων

Εδώ εμπλέκεται κυρίως το όνομα του Νίκολα Τέσλα, παρά το γεγονός ότι δεν έχει υπάρξει καμιά ένδειξη για κάτι τέτοιο.

Πέραν από τις θεωρίες και τα σενάρια, η ανάλυση του πρωτοφανούς γεγονότος έχει μέχρι σήμερα ιδιαίτερη σημασία. Σύμφωνα με υπολογισμούς, το συμβάν θα μπορούσε να είχε προκληθεί από έναν αστεροειδή με διάμετρο γύρω στα 30 μέτρα και μάζα 617.000 τόνους, αν και ορισμένοι ερευνητές θεωρούν ότι ο διαστημικός βράχος ήταν αρκετά μικρότερος.

Την ίδια καταστροφή θα μπορούσε να είχε προκαλέσει ένας κομήτης μικρότερης διαμέτρου, αφού οι κομήτες κινούνται συνήθως με πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες απ' ό,τι οι αστεροειδείς και μεταφέρουν έτσι περισσότερη κινητική ενέργεια ανά μονάδα βάρους.

Το 2007, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μπολόνια υποστήριξαν ότι η λίμνη Τσέκο στην περιοχή της Τουνγκούσκα, είναι στην πραγματικότητα ο κρατήρας από την πρόσκρουση ενός θραύσματος αστεροειδή, το οποίο είχε διάμετρο γύρω στο ένα μέτρο.

Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι η λίμνη Τσέκο δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη πριν από το 1929, αν και οι ειδικοί παραδέχονται ότι η περιοχή δεν ήταν καλά σχεδιασμένη πριν από την περίοδο εκείνη.

Πέραν από τις θεωρίες που περιλαμβάνουν αντικείμενα από το διάστημα, υπάρχει και η θεωρία ότι το δάσος ισοπεδώθηκε από την απότομη διαρροή 10 εκατομμυρίων τόνων φυσικού αερίου που βρισκόταν παγιδευμένο σε βάθος 3.000 χιλιομέτρων. Το αέριο, κυρίως μεθάνιο, θα βρισκόταν παγιδευμένο σε υγρή μορφή, λόγω της πίεσης σε αυτό το βάθος, και όταν απελευθερώθηκε στην επιφάνεια διογκώθηκε απότομα προκαλώντας ωστικό κύμα.


http://hauntedsandiego.com/wp/wp-content/uploads/2009/05/tunguska1.jpg">

http://johnstodderinexile.files.wordpress.com/2006/03/tunguska.jpg">

Δισεκατομμύρια πλανήτες όμοιοι με τη Γη

Πιθανώς υπάρχουν εκατό δισεκατομμύρια πλανήτες σαν τη Γη στο γαλαξία μας, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις Aμερικανού επιστήμονα, που ανακοινώθηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το BBC. Μέχρι στιγμής τα τηλεσκόπιά μας έχουν μπορέσει να εντοπίσουν περίπου 300 εξωπλανήτες πέρα από το ηλιακό μας σύστημα.

Ο αστροφυσικός δρ Άλαν Μπος, του Ινστιτούτου Επιστημών Κάρνεγκι των ΗΠΑ, δήλωσε ότι πολλοί από αυτούς τους εξωπλανήτες πιθανώς κατοικούνται από απλές μορφές ζωής. Πολλοί περισσότεροι εξωπλανήτες δεν είναι σε θέση να συντηρήσουν τη ζωή, είτε γιατί είναι αέριοι γίγαντες σαν το Δία, είτε γιατί βρίσκονται σε πολύ κοντινή τροχιά στο άστρο τους, ώστε τα οποιαδήποτε μικρόβια θα πρέπει να αντέξουν εξοντωτικές θερμοκρασίες.

Με βάση τον περιορισμένο αριθμό εξωπλανητών που έχουν ως τώρα βρεθεί, ο Δρ Μπος εκτίμησε ότι κατά μέσο όρο κάθε άστρο σαν τον ήλιο μας έχει γύρω του τουλάχιστον ένα πλανήτη σαν τη Γη. Με ένα απλό υπολογισμό, προκύπτει ότι υπάρχουν πολλά δισεκατομμύρια εξωπλανήτες παρόμοιοι με τη Γη, μόνο στο δικό μας γαλαξία.

«Όχι μόνο πιθανότατα κατοικούνται, αλλά επίσης πιθανότατα πρόκειται να κατοικηθούν», είπε ο Μπος, «με βακτηριακές μορφές ζωής όπως αυτές που είχε η Γη πριν 3-4 δισ. χρόνια». Ο αμερικανός επιστήμονας εκτίμησε ότι η αποστολή «Κέπλερ» της NASA, που θα εκτοξευθεί το Μάρτιο, θα αρχίσει να βρίσκει μερικούς από αυτούς τους «γήινους» εξωπλανήτες τα αμέσως επόμενα χρόνια, όπως το ίδιο αναμένεται να κάνει και η γαλλική αποστολή COROT, ένα δορυφορικό τηλεσκόπιο σε τροχιά από το 2006.

Σύμφωνα με το Μπος, υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να βρεθούν πλανήτες σαν τη Γη σε απόσταση 10 έως 30 ετών φωτός από το δικό μας πλανήτη (ένα έτος φωτός ισοδυναμεί με 9,46 τρισ. χλμ). Μια πρόσφατη μελέτη του πανεπιστημίου προσπάθησε εκτιμήσει πόσοι νοήμονες εξωγήινοι πολιτισμοί υπάρχουν «εκεί έξω» και πρότεινε ότι ο αριθμός τους είναι αρκετές χιλιάδες.